Donderdag 21 april was er weer een online bijeenkomst van het Stottercafé. In de WhatsApp group was in de week ervoor naar aanleiding van ‘The Passion’ en de manier waarop Ruud de Wild zijn rol als verteller invulde veel discussie geweest.
Ruud de Wild had tijdens het ‘vertellen’ van het paasverhaal af en toe last van wat haperingen.
Op het eerste gezicht leken het versprekingen die misschien het gevolg waren van wat lichtzinnige voorbereiding. Echter: toen hij zich weer een paar keer flink versprak, onderbrak hij het verhaal waar hij mee bezig was. ,,Sorry hoor, een verteller die stottert, niet handig”.
Het onderwerp van de online bijeenkomst zou in eerste instantie gaan over ‘stotteren en werk’.
Esther, een logopediste in ruste, wilde de discussie tijdens de bijeenkomst wel begeleiden en dan meteen de link maken met Ruud de Wild als verteller en het thema. Ze had van te voren een ‘stroomdiagram’ (richtlijn stotteren bij kinderen/adolescenten en volwassenen) rondgeappt waarop termen stonden als: gezondheidstoestand, aandoening, activiteit, participatie, externe factoren, persoonlijke factoren.
De online discussie ging over hoe Ruud de Wild (als vastgestelde PDS (persoon die stottert)) met zijn stotteren om ging en in welke mate zijn werk (in dit geval zijn rol als verteller) daar invloed van ondervindt. Laat je je door belemmeringen beperken? Maak je je stotteren bespreekbaar? Wordt het daar makkelijker door?
Door Ruud de Wild als voorbeeld te nemen, wordt zo’n discussie over ‘stotteren en werk’ meteen minder abstract.
Naast ‘Ruud de Wild’, was er natuurlijk ook ruimte om persoonlijke inbreng te hebben en je persoonlijke verhaal (wel dan niet) over het onderwerp kwijt te kunnen.
